بلاگ

توسط jeffreagan

پرتاب موشک های موشکی و پرتاب موشک ها

برج های پرتاب گران هستند و تحمل بسیار سخت تری در طراحی دارند. بسیاری از کسانی که از آنها استفاده می کنند ، این برج را برای کار با یک موشک خاص طراحی می کنند و این پروژه را حتی گرانتر می کند. دلیل اصلی استفاده از آنها این است که وزن این موشک برای میله پرتاب بیش از حد بسیار زیاد است و در صورت برنامه ریزی موشک شما ، موشک مهم نیست.

افراد زیادی وجود داشته اند که چندین راکت پرقدرت شلیک کرده اند و همه از لاستیک های پرتاب استفاده می کنند ، هرچند هرچه موشک بزرگتر باشد ، میله بزرگتر است. آنها از دو لبه استفاده می کنند ، هر 1.5 اینچ طول ، برش در درجه 45 در طرف بالادست. بیشتر آنها از میله پرتاب به عنوان راهنما استفاده می كنند تا مطمئن شوند كه آنها به طور مستقیم چسبانده شده اند ، یكی در پایه و دیگری به قسمت بالای بدن. با فاصله خوبی بین آنها ، یک آسانسور صاف خوب را فراهم می کنند و کشیدن چنین لوله های کوچک و زاویه دار ناچیز است.

بیشتر دوست دارند که در اینجا پرتابه های پرتاب کوچک اما قوی باشند. بعضی از آنها از لوله های مسی (خوب و دیواره ای نازک) استفاده می کنند که در قسمت بالای آن با زاویه 45 درجه برش داده می شود تا کشش را کاهش دهد. آنها را فقط به اندازه 2 ″ در جایی که اپوکسی لوله بدن هستند برش دهید. آنها از دو نوع این شاخه ها استفاده می کنند و آنها را با فاصله 12 ″ -18 ″ از یکدیگر قرار می دهند ، و پایین آن را در پایین موشک قرار می دهند. میله پرتاب را از داخل لولها قرار داده و هنگام چسباندن لولها آن را به بدن بچسبانید تا کاملاً تراز شوند. آنها عالی کار می کنند و من هرگز در مورد مشکلی با کسی نشنیده ام.

شماتیک الکترونیکی کنترل کننده راه اندازی بسیار خوب به نظر می رسد ، اگرچه اعتراف می کنم که در مورد مقاومت ها و دیودها اطلاعات کمی دارم ، به همین دلیل است که خودم از آنها استفاده نمی کنم. به همین دلیل است که اکثر از دو زنگ اخبار جداگانه به جای دیود استفاده می کنند تا از برگشت جریان برق برای ارسال ولتاژ کامل از طریق دستگاه جرقه زنی هنگام فشار دادن دکمه تست و دکمه راه اندازی همراه با خلع سلاح سایر ویژگی های ایمنی استفاده شود. برخی فقط ترکیبات مختلف سیم کشی را تجربه کردند تا اینکه وقتی با فشار دادن ترکیبات مختلف دکمه ها ، اشتعال را برافروختند ، آتش را روشن نکردند.

پرتاب موشک به طور همزمان سه بار بسیار آسان است. شما فقط باید سه مجموعه مختلف از هر یک از موشک ها را از یک کنترل کننده هدایت کنید. شما به باتری ای نیاز خواهید داشت که بتواند بار را تحمل کند. تا آنجا که پرتاب به ترتیب می رود. در گذشته "روزهای خوب" آنها از "تخته ناخن" استفاده می کردند. این دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد. یک باتری به یک دسته میخ متصل شده بود که در آنجا به موشک ها وصل می شدند. وقتی لانچ را به میخ خاصی منتقل می کنید ، موشک را به سمت آسمان می فرستد. سپس می توانید به میخ / موشک بعدی بروید.

با این کار آنها را در هر توالی که بخواهید اخراج می کند. یک روش بسیار خام اما موثر برای راه اندازی. شما می توانید این ایده را بپذیرید و از مفهوم اساسی استفاده کنید و آن را به قرن 20 منتقل کنید و برای پرتاب یک موشک خاص از یک سوئیچ چرخشی استفاده کنید. به این ترتیب می توانید تمام ویژگی های "ایمنی" کنترل کننده امروزی را در جای خود حفظ کنید و فقط ولتاژ پرتاب را به سمت موشک ها هدایت کنید.