Elektronica en gadgets
Electronica is de tak van de wetenschap, techniek en technologie die zich bezighoudt met elektrische circuits met actieve elektrische onderdelen zoals vacuümbuizen, transistors, diodes en geïntegreerde schakelingen en bijbehorende passieve koppeling technologieën. Het niet-lineair gedrag van actieve bestanddelen en hun vermogen om elektronen stromen regelen maakt versterking van zwakke signalen mogelijk wordt gewoonlijk toegepast op gegevens en signaalverwerking. Ook de mogelijkheid van elektronische apparaten te treden als schakelaars maakt digitale informatieverwerking mogelijk. Interconnectie-technologieën zoals printplaten, elektronische verpakkingstechnologie, en andere verschillende vormen van communicatie-infrastructuur gehele circuit functionaliteit en transformeren de gemengde componenten op een werkend systeem.
Een gadget is een klein technologisch object dat een bepaalde functie heeft, maar wordt vaak gezien als een nieuwigheid. Gadgets zijn altijd beschouwd als meer ongewoon of slim ontworpen dan normaal technologie objecten op het moment van hun uitvinding. Gadgets worden soms ook wel aangeduid als gadgets.
Electronics verschilt van elektrische en elektromechanische wetenschap en techniek, die betrekking heeft op de productie, distributie, verdeling, opslag en omzetting van elektrische energie naar en van andere energievormen gebruikmaking van draden, motoren, generatoren, batterijen, schakelaars, relais, transformatoren, weerstanden en andere passieve componenten. Dit onderscheid begon rond 1906 de uitvinding voldaan door Lee De Forest van de triode, die elektrische amplificatie van zwakke radiosignalen en audiosignalen mogelijk een niet-mechanisch apparaat gemaakt. Tot 1950 was dit veld genoemd radiotechnologie omdat het voornaamste toepassing de Opbouw en radiozenders, ontvangers en vacuümbuizen was.
Tegenwoordig zijn de meeste elektronische inrichtingen gebruiken halfgeleider- componenten elektronen besturing uit te voeren. De studie van halfgeleiders en aanverwante technologie wordt beschouwd als een tak van de vaste stof fysica, terwijl het ontwerpen en bouwen van elektronische schakelingen voor praktische problemen onder elektronika lossen. Dit artikel richt zich op de technische aspecten van de elektronica.
Een elektronische component fysieke entiteit een elektronisch systeem gebruikt om de elektronen of de bijbehorende velden beïnvloeden op een gewenste wijze in overeenstemming met de bedoelde functie van het elektronische systeem. Componenten zijn algemeen bedoeld met elkaar worden verbonden, gewoonlijk door gesoldeerd op een printplaat (PCB), een elektronische schakeling met een bepaalde functie (bijvoorbeeld een versterker, radio-ontvanger of oscillator) te creëren. Componenten kunnen afzonderlijk of in complexere groepen geïntegreerde schakelingen worden verpakt. Aantal gemeenschappelijke elektronische componenten condensatoren, inductors, weerstanden, diodes, transistors, enz componenten worden vaak ingedeeld als actief (bv transistoren en thyristoren) of passieve (bijv weerstanden en condensatoren).
Meeste analoge elektronische apparatuur, zoals radio ontvangers, zijn opgebouwd uit combinaties van enkele soorten basisschakelingen. Analoge schakelingen continu spanningsgebied tegenover discrete niveaus in digitale schakelingen. Het aantal verschillende analoge schakelingen nu toe ontwikkeld is groot, vooral omdat een schakeling kan worden gedefinieerd als iets van een enkele component op systemen met duizenden onderdelen. Analoge circuits worden soms lineaire ketens hoewel veel lineaire effecten worden gebruikt in analoge schakelingen zoals mixers, modulators, etc. Goede voorbeelden van analoge schakelingen omvatten vacuümbuis en transistor versterkers, operationele versterkers en oscillatoren.
Men vindt zelden moderne circuits die volledig analoog zijn. Deze dagen analoge schakelingen kan digitaal of zelfs microprocessor technieken te gebruiken om de prestaties te verbeteren. Dit type schakeling wordt gewoonlijk gemengd signaal in plaats van analoog of digitaal. Soms kan het moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen analoge en digitale schakelingen aangezien zij elementen van zowel lineaire als niet-lineaire werking. Een voorbeeld is de vergelijker, die de verbinding continu spanningsgebied maar wordt slechts één van twee niveaus in een digitale schakeling. Evenzo kan een geforceerde transistor versterker van de kenmerken van een bestuurde schakelaar met in hoofdzaak twee niveaus van productiebeheersing.
Digitale schakelingen zijn elektrische circuits op basis van een aantal discrete spanningsniveaus. Digitale schakelingen zijn de meest voorkomende fysieke representatie van Booleaanse algebra en zijn de basis van alle digitale computers. De meeste ingenieurs de termen digitale schakeling, digitaal systeem en logica uitwisselbaar in de context van digitale schakelingen. De meeste digitale schakelingen maken gebruik van een binair systeem met twee spanningsniveaus gelabeld 0 en 1. Vaak zal logica 0 een lagere spanning en verwezen als laag, terwijl logica 1 wordt aangeduid als High. Echter, sommige systemen maken gebruik van het omgekeerde definition (0 is Hoog) of zijn huidige basis. Ternair (met drie staten) logica is onderzocht, en sommige prototype computers gemaakt. Computers, elektronische klokken, en programmeerbare logische controllers zijn gemaakt van digitale schakelingen. Digital signal processors zijn een ander voorbeeld.